“การปรับเปลี่ยนนิเวศน์อุตสาหกรรมโทรทัศน์มาสู่การรับชมรายการได้อย่างไร้ข้อจำกัด ด้านพื้นที่การให้บริการ และเวลาการรับชมโทรทัศน์ที่ผู้ใช้บริการเป็นผู้เลือกด้วยตนเอง นอกจากนี้ ผู้ผลิตรายการ ผู้สร้างเนื้อหารายการก็มีการปรับเปลี่ยนจากบทบาทการเป็นผู้ให้บริการเท่านั้น ไปเป็น ผู้ใช้บริการที่สามารถสร้างและผลิตรายการหรือเนื้อหาได้ (user generated content) และนำ เผยแพร่รายการ เนื้อหาไปสู่สาธารณะได้ด้วยตนเอง ซึ่งบริบทดังกล่าวมีอิทธิพลส่งผลถึงการรับรู้ข้อมูล ข่าวสารของคนในสังคมอย่างมีนัยสำคัญ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งส่งผลกระทบต่อประเทศไทยทั้งในเชิง สังคม วัฒนธรรม และเศรษฐกิจ แต่กฎหมายที่เกี่ยวกับสื่อ และการให้บริการโทรทัศน์ที่มีผลบังคับใช้ อยู่ในปัจจุบันยังคงยึดโยงอยู่กับเทคโนโลยี รูปแบบการให้บริการแบบดั้งเดิม นอกจากนี้ กฎหมายอื่น ที่เกี่ยวข้องกับตลาดการให้บริการโทรทัศน์ในประเทศไทย เช่น พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจคน ต่างด้าว พ.ศ. 2542 ได้มีการกำหนดข้อห้ามให้คนต่างด้าวประกอบธุรกิจüิทยุโทรทัศน์ในประเทศไทย โดยเด็ดขาด จึงสะท้อนให้เห็นถึงสภาพปัญหาในเชิงโครงสร้างกฎหมายที่ไม่เท่าทันต่อการเปลี่ยนแปลง ทางเทคโนโลยี กล่าวคือ ปัญหาของกฎ ระเบียบ และข้อกำหนดเกี่ยวกับการเข้าสู่ตลาดการให้บริการ โทรทัศน์ของประเทศไม่สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงนิเวสน์อุตสาหกรรมโทรทัศน์และปัญหาขาด กลไกทางกฎหมายในการกำกับดูแลการให้บริการโทรทัศน์ในรูปแบบ OTT ที่เหมาะสม ขาดความ ครอบคลุมในลักษณะการให้บริการที่มีการปรับเปลี่ยนไปตามเทคโนโลย”