รายงานการศึกษาวิจัยฉบับนี้ สำนัักงานศาลรััฐธรรมนููญได้รัับความร่วมมือจากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่เป็นผู้ศึกษาวิิจััย โดยมีวัตถุุประสงค์ในการศึกษา 5 ประการ
• ประการแรก ศึกษาแนวคิดและเจตนารมณ์ของรััฐธรรมนููญ พ.ศ. 2560 มาตรา 44 และพระราชบัญญัติการชุุมนุุมสาธารณะ
• ประการที่สอง ศึกษาหลักเกณฑ์ วิธีการเงื่อนไข และสภาพปัญหาเกี่ยวกับเสรีภาพในการชุมนุมตามพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ
• ประการที่่สาม ศึกษาเกี่ยวกับบทบาทของฝ่ายตุลาการในการสร้างดุลยภาพระหว่างเสรีภาพของบุคคลในการชุมนุมสาธารณะกับการรักษาประโยชน์ของส่วนรวมของต่างประเทศ ได้แก่ สาธารณรัฐฝรั่งเศส สาธารณรัฐเกาหลี สหรัฐอเมริกา และสาธารณรััฐเยอรมนี
• ประการที่สี่ ศึกษากรณีปัญหาเกี่ยวกับการชุมนุมสาธารณะและบทบาทของฝ่ายตุลาการในการคุ้มครองเสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะในสังคมไทย อันจะเป็นการพิจารณาปัญหาที่เกิดขึ้นภายหลังจากมีการประกาศใช้พระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะว่ามีปัญหาเกิดขึ้นในลักษณะเช่นใดบ้าง และจะเป็นการศึกษาถึงขอบเขตและอำนาจหน้าที่ของศาลในการคุ้มครองเสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะและการรักษาดุลยภาพกับประโยชน์ของส่วนรวมในแง่มุมต่าง ๆ
• ประการสุดท้าย บทสรุปและข้อเสนอแนะ จะเป็นการวิเคราะห์เปรียบเทียบถึงบทบาทของฝ่ายตุลาการต่อการคุ้มครองเสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะและการรักษาดุลยภาพของประโยชน์ในประเทศต่าง ๆ เพื่อนำมาสังเคราะห์เป็นแนวคิดและแนวทางในการพิจารณาถึงบทบาทของศาลรัฐธรรมนูญไทยในกรณีของการชุมนุมสาธารณะของสังคมไทย
สามารถอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมในรูปแบบ e-book ของหอสมุดกฎหมายรัฐธรรมนูญ (http://elibrary.constitutionalcourt.or.th/research/detail.php?ID=277)