จากอดีตสู่ปัจจุบัน มนุษย์ต่างมีวิธีการจัดสรรพื้นที่ในการอยู่อาศัยเพื่อความอยู่รอดปลอดภัยและมีคุณภาพชีวิตตามที่ต้องการ แต่เมื่อประชากรมีจำนวนมากขึ้นโดยเฉพาะในเขตเมือง วิถีชีวิตการเป็นอยู่จึงค่อย ๆ เปลี่ยนจากแนวราบมาเป็นแนวตั้ง ขณะที่ความเจริญของเมืองนั้นไม่เคยหยุด จำนวนตึกระฟ้าในเมืองจึงเป็นเสมือนสิ่งสะท้อนถึงความศิวิไลซ์และการรับมือกับข้อจำกัดของมนุษย์ แต่ในอีกมุมหนึ่งเรายังต้องเผชิญอีกหลายปัญหาที่ยังต้องเร่งหาทางแก้อย่างเรื่องของจำนวนทรัพยากรและพื้นที่ที่เริ่มหดหายไปตามกาลเวลา หากวิถีชีวิตบนพื้นที่แนวดิ่งในปัจจุบัน สามารถปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์นี้ได้ ก็อาจจะนำไปสู่การมองเห็นภาพรวมการพัฒนาเมือง และแนวทางในการสร้างสมดุลให้กับการใช้ชีวิตบนตึกสูง ควบคู่ไปกับการใส่ใจทรัพยากร และการดำรงอยู่ของเราบนโลกใบนี้ที่ยั่งยืนอย่างแท้จริง