ผลการวิจัยพบว่า ตามมุมมองของชาวดิจิทัลไทย การพัฒนาเทคโนโลยีส่งผลให้พฤติกรรม การปฏิสัมพันธ์ และบรรทัดฐานสังคมเปลี่ยนแปลงไป รวมถึงทำให้เกิดการสร้างแบบแผนใหม่ เช่น การใช้ภาษา วิธีคิดต่อการใช้ชีวิต การจัดการชีวิต การเรียนรู้ การทำงานในองค์กร ความสัมพันธ์ในครอบครัว การสร้างและนำเสนอตัวตน การเลือกปฏิบัติต่อกัน การตัดสินความผิดชอบชั่วดี และการโต้แย้งต่อหลักคุณธรรม ตลอดจนการที่สถาบันทางสังคมได้รับผลกระทบในเชิงโครงสร้าง เกิด“ความเหลื่อมล้ำ” ในมิติทางสังคมรูปแบบต่างๆ เช่น โอกาสการเข้าถึงเทคโนโลยีที่ไม่เท่าเทียมกัน เป็นต้น นอกจากนี้ ยังพบปัญหาสุขภาพรูปแบบใหม่ๆ อันเป็นผลพวงมาจากการพัฒนาทางเทคโนโลยีอีกด้วย