“รายงานฉบับนี้ สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญได้รับงบประมาณสนับสนุนจากกองทุนส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม และได้รับความร่วมมือจากมหาวิทยาลัยหอการค้าไทยเป็นผู้ศึกษาวิจัย โดยมีวัตถุประสงค์ในการศึกษา 5 ประการ
• ประการแรก ศึกษาแนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับสิทธิความเป็นส่วนตัวของข้อมูลส่วนบุคคล รวมถึงลักษณะข้อมูลส่วนบุคคลของสังคมในอดีตและสังคมดิจิทัล
• ประการที่สอง ศึกษาความมุ่งหมายและเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย รวมถึงศึกษาวิเคราะห์พัฒนาการรับรองและคุ้มครองสิทธิในความเป็นส่วนตัวของข้อมูลส่วนบุคคลตามรัฐธรรมนูญและกฎหมายที่เกี่ยวข้องว่ามีความสอดคล้องกับบริบทของสังคมหรือไม่
• ประการที่สาม ศึกษาขอบเขตของลักษณะการกระทำที่เป็นการละเมิดหรือกระทบต่อสิทธิในความเป็นส่วนตัวของข้อมูลส่วนบุคคล รวมถึงเงื่อนไขในการจำกัดสิทธิในความเป็นส่วนตัวของข้อมูลส่วนบุคคล
• ประการที่สี่ ศึกษาเปรียบเทียบให้เห็นถึงบทบาท หน้าที่ และอำนาจของศาลรัฐธรรมนูญไทยกับศาลรัฐธรรมนูญหรือองค์กรเทียบเท่าของต่างประเทศ ตลอดจนช่องทางในการใช้สิทธิเพื่อให้ศาลรัฐธรรมนูญ คุ้มครองสิทธิในความเป็นส่วนตัวของข้อมูลส่วนบุคคลในยุคดิจิทัล โดยมีประเทศกรณีศึกษา 4 ประเทศ ได้แก่ สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี สาธารณรัฐเกาหลี สาธารณรัฐสิงคโปร์ และสหรัฐอเมริกา
• ประการที่ห้า การเสนอแนะแนวทางในการพัฒนาการคุ้มครองสิทธิในความเป็นส่วนตัวของข้อมูลส่วนบุคคลในยุคดิจิทัล เพื่อให้ศาลรัฐธรรมนูญสามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ตามความมุ่งหมายและเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยได้อย่างมีประสิทธิภาพ”